(16 km od Sandomierza) – pocysterski kościół z XIII w. pw. św. Floriana, budowany w latach 1207-1240 z późnobarokową fasadą i cennymi polichromiami. Wnętrze kościoła zachowało swój pierwotny, romański, „cysterski” układ i charakter. Przylegające do kościoła wschodnie skrzydło dawnego klasztoru cystersów pochodzi z XII wieku. W koprzywnickim klasztorze znajduję się przepiękny romański kapitularz, sień i karcer.

(30 km od Sandomierza) – wzniesiony pod koniec XVI wieku, w miejscu średniowiecznego, obronnego dworu rycerskiego. Wspaniałą architekturę Zamku ukształtowaną na wzór królewskiego Wawelu „Mały Wawel” zawdzięczamy najprawdopodobniej włoskiemu architektowi i rzeźbiarzowi Santi Gucci’emu. Wzniesiony przez ród Leszczyńskich, niepowtarzalny Zamek w Baranowie Sandomierskim, jest budowlą trzykondygnacyjną. Obiekt założony jest na planie prostokąta, z czterema okrągłymi basztami w narożach oraz prostokątną wieżą pośrodku ściany frontowej. Trzy trakty mieszkalne: od północy, wschodu i zachodu, zamknięte ścianą parawanową od południa, obejmują wewnętrzny dziedziniec otoczony pięknymi dwukondygnacyjnymi krużgankami. Wnętrza Zamku dekorowane są przez Jana Chrzciciela Falconiego oraz Tylmana z Gameren.

(40 km od Sandomierza) – budowany w latach 1627-1644 przez Krzysztofa Ossolińskiego, nigdy w pełni nie został ukończony. Jest to obszerny pałac w stylu włoskim. Zamek został ograbiony w czasie potopu przez Szwedów. Zamieszkany do roku 1770, kiedy to został zniszczony przez wojska rosyjskie w czasie obrony wojsk konfederacji barskiej. Obecnie zamek ma status trwałej ruiny. W dawnej klasyfikacji zabytków był zaliczony do klasy zerowej.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis no ull

– kościół wzniesiono w XII w., istnienie parafii poświadczono w 1326 r. Po przeniesieniu parafii do kolegiaty świątynię przejęli bernardyni w 1471 r. Obecny kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny jest jednonawową budowlą późnobarokową, murowaną z kamienia i częściowo cegły. Ściany i sklepienia kościoła pokryte są iluzjonistyczną polichromią późnobarokową o tematyce maryjnej.

– to budowla romańska, orientowana, wzniesiona w 2. poł. XII w. Całe wnętrze kościoła pokryte jest barokową polichromią, wykonaną w kilku fazach w ciągu XVIII w. Warto także zwrócić uwagę na późnobarokową balustradę; ambonę regencyjno-rokokową sprzed połowy XVIII w.; chór muzyczny (ok. 1730 r.), marmurową chrzcielnicę z XVIII w. i znajdujący się nad nią obraz Chrzest Chrystusa z tegoż okresu, kropielnice oraz stalle kanonickie.

– ciąg piwnic kupieckich połączonych współcześnie korytarzami. Długość trasy wynosi 402 metry, w jej skład wchodzi łącznie 46 komór i korytarzy biegnących pod rynkiem na trzech poziomach; najniższy poziom sięga do głębokości 14,5 m.

– Obecna siedziba władz Miasta i Gminy Opatów powstała w 2. poł. XVI lub na początku XVII stulecia. W XIX w. mieściły się tu koszary i cerkiew parafialna pw. św. Mikołaja Cudotwórcy.

– według legendy opactwo benedyktyńskie założył Bolesław Chrobry w 1006 r. Od XIV w. nazywane Świętym Krzyżem, jako że przechowywane są tu relikwie drzewa krzyża świętego, na którym miał umrzeć Jezus Chrystus. Zespół opactwa pobenedyktyńskiego obejmuje czworobok budynków klasztornych z XIV-XV w. wraz z wirydarzem i krużgankiem, wczesnobarokową kaplicą Oleśnickich oraz późnobarokowo – klasycystycznym kościołem. Od zachodu przylega wczesnobarokowe skrzydło (obecnie Muzeum Przyrodniczo-Leśne ŚPN), a od wschodu barokowa dzwonnica i brama z XVIII w. W krypcie kaplicy Oleśnickich złożone jest zmumifikowane ciało, które przypisywano przez długi okres Jeremiemu Wiśniowieckiemu; ostatnie badania naukowe zdają się nie potwierdzać tej tezy. Szczątki są dostępne do oglądania. W podziemiach na uwagę zasługują, również eksponowane, zmumifikowane zwłoki nieznanego powstańca styczniowego z 1863 r.

– park, w którym można obejrzeć m.in. makiety dinozaurów w naturalnych wymiarach. Ścieżki spacerowe podzielone są na odcinki, które reprezentują kolejne epoki geologiczne Ziemi, od kambru, do momentu pojawienia się człowieka w neolicie. Największą atrakcję stanowią rekonstrukcje kilkudziesięciu dinozaurów i innych wymarłych zwierząt, rozmieszczone wzdłuż ścieżki spacerowej. Rekonstrukcje gadów zostały wykonane z ogromną dbałością o zachowanie ich naturalnego wyglądu. Sama trasa stanowi nie tylko atrakcję dla oglądających, ale ma również dużą wartość dydaktyczną. Ścieżka kończy się wejściem do Muzeum Jurajskiego.

– kompleks prahistorycznych kopalń krzemienia pasiastego należy do największych obiektów tego typu w Europie. Jego wyjątkowe znaczenie wynika z doskonale zachowanego krajobrazu nakopalnianego oraz architektury podziemi. Kopalnie te zostały odkryte w 1922 r. przez geologa Jana Samsonowicza. Kopalnie pochodzą z okresu neolitu i wczesnej epoki brązu (ok. 3900-1600 l. p.n.e.). Wytwarzane przez górników siekiery cieszyły się dużą popularnością i rozprowadzano je w promieniu aż do 660 km od kopalń. Ilość kopalń oblicza się na ponad 4000, a ich głębokość wynosi od 2 do 9 m. Rozmieszczone są na obszarze 78,5 ha. Łącząc kilka kopalń, utworzono Podziemną Trasę Turystyczną, której długość wynosi około 400 m.

– pochodzi z XIV-XX w. Jest to dawna warownia założona na sztucznym nasypie na terenie zalewowym rzeki Czarnej w XIV w. Z najstarszej fazy zachował się owal obwodu warownego wraz z dawną bramą wjazdową i przymurowanymi wewnątrz obwodu pomieszczeniami. Pierwotnie gotycki, rozbudowany i umocniony w XV wieku, a w XVII przebudowany w stylu renesansowym przez Lanckorońskich. Następnie w XVIII wieku przez Sołtyków na barokowy pałac. Później przebudowany jeszcze raz, w stylu klasycystycznym. W zachowanych budynkach widoczne jest nakładanie się stylów architektonicznych. Dodatkową atrakcją turystyczną jest możliwość zobaczenia jedynej w Polsce hodowli bizonów amerykańskich. Ciekawostką jest również labirynt w polu kukurydzy, którego całkowita długość ścieżek wynosi 4 km 307 m i 44 cm. Kształt labiryntu zmienia się co rok. Zespół Pałacowy na stałe współpracuje ze Stadniną Koni Kurozwęki. W sezonie wiosenno-letnim na potrzeby turystów odwiedzających pałac część koni jest udostępniona w pobliżu pałacu. Można więc na miejscu skorzystać z uroków konnej jazdy, wybrać się na przejażdżkę bryczką po okolicy, jak również rozpocząć naukę jeździectwa. Poza tym w Kurozwękach można obejrzeć strusie, wielbłąda i szkodzie byki.

organizuje przeloty szybowcem po okolicy na wysokości pół kilometra nad ziemią, przeloty balonem, motolotnią i paralotnią.